تصویرسازی بصری در وصف لحظة فراق و دلالت‌های واقعی آن در معلقات سبع (مختارات زوزنی)

تصویر لحظه فراق یار از مهم‌ترین مضامین معلقات سبع در شرح زوزنی است؛ و بر سبک تصویرسازی شعری جاهلیان و روش‌های تعبیری آنان، دلالت صادقانه آن تصویرها بر عواطف و احساسات جاهلیان و خصوصاً سرایندگان، و اشتمال آنها بر اخلاق ، شخصیت‌ها، اماکن و داستان‌های دورة جاهلی دلالت دارد. این توصیفات عموماً بصری‌اند و عاشق و معشوق، قبیله یار، مرکب‌ها و ...و احساسات و عواطف آنها را به تصویر می‌کشد. این پژوهش به روش توصیفی و تحلیل متن، تصویرهای بصری از لحظة فراق و دلالت‌های واقعی آن را تبیین می‌نماید. همچنین حالت‌های روحی روانی سرایندگان و دلالت‌های آن تصویرها بر مسائل اجتماعی دوره جاهلی را بیان می‌دارد. شاعران معلقات، با کمی فرق، همگی تصاویر هنری مشابهی درباره فراق یار آورده‌اند؛ مانند: زمان فراق، وصف یار، قبیله و کاروانش، ایام وصل، حالت روحی روانی عاشق و معشوق از فراق، سرگردانی شاعر در صحرا پس از فراق و ناامیدی از دیدار دوباره. شاعران، لحظة فراق را با دیدی منفی و بدبینانه و با دلالتی آشکار بر پشیمانی، افسوس ونگرانی آنان، و با تشبیهاتی مادی، محسوس و متناسب با زندگی بادیه‌نشینان تصویر کرده‌اند.